Μπορούμε τις καλύτερες συνδυασμένες μεταφορές στη Δυτική Ελλάδα

1. Εισαγωγή
2. Ο «άσσος» της Κυλλήνης

Εισαγωγή

Έχουμε εξηγήσει μέχρι τώρα για ποιους λόγους ο πρώτιστος στόχος της ηλειακής κοινωνίας πρέπει κατά τη γνώμη μου να είναι διπλός: Από τη μια μεριά να ολοκληρώσει το ταχύτερο δυνατό τις απαραίτητες υποδομές, προκειμένου να εξελιχθεί σε βασικό, αν όχι κύριο, τουριστικό προορισμό της Πελοποννήσου. Από την άλλη, να πασχίζει ώστε να περνούν από τη γη της Ηλείας όσο το δυνατόν περισσότεροι ξένοι, ώστε να γίνονται οι ίδιοι φορείς του μηνύματος πως ο τόπος μας αλλάζει, γίνεται ελκυστικός, κατάλληλος για κάθε μορφής τουρισμό.

Η επιλογή της Ηλείας ως προνομιακού πεδίου συνδυασμένων μεταφορών για όλη τη Δυτική Πελοπόννησο, πετυχαίνει τον δεύτερο από τους βασικούς μας στόχους, και την ίδια ώρα μας φέρνει χρήματα. Η στρατηγική της Κυβέρνησης, όπως και κάθε σοβαρής Κυβέρνησης σε όλη την Ευρώπη, είναι να μετατρέψει τη γεωγραφική θέση των επιλεγμένων για Διαμετακομιστικά Κέντρα περιοχών σε θέση με γεωοικονομική σημασία. Στην περίπτωση της Ηλείας, αυτή η περιοχή έχει όνομα: Είναι η Κυλλήνη!

Ο «άσσος» της Κυλλήνης

Κάνω μια σχετική αναφορά στο κεφάλαιο για την περιοχή του Κάστρου και της Κυλλήνης. Εδώ θα είμαι λίγο πιο επεξηγηματικός, απαριθμώντας τα πλεονεκτήματα της Κυλλήνης έναντι κάθε άλλης τοποθεσίας που μπορεί να επιλεγεί σε ολόκληρη τη Δυτική Ελλάδα, δηλαδή από την Ηγουμενίτσα μέχρι την Καλαμάτα. Ας δούμε μαζί τα δεδομένα, ώστε να προσπαθήσουμε να καταλήξουμε σε μια κοινή θέση.

Το λιμάνι της Πάτρας ήταν, και φυσικά παραμένει, η κύρια πύλη εισόδου προσώπων κι εμπορευμάτων από τη Δύση, κυρίως από την Ιταλία, προς την Ελλάδα. Επειδή, όμως, οι μεταφορές κυρίως των εμπορευμάτων συνεχώς αυξάνονται (κι αυτό επιδιώκουμε ως χώρα), το λιμάνι της Πάτρας αγγίζει τα όριά του, χωρίς να μπορεί να επεκταθεί, με δεδομένο ότι βρίσκεται μέσα στην πόλη της Πάτρας και συνεπώς μια επέκτασή του θα επέφερε ασήκωτες συνέπειες στη ζωή της τρίτης μεγαλύτερης πόλης στη χώρα μας.

Εδώ και καιρό, λοιπόν, αναζητείται τρόπος να ανακουφιστεί το λιμάνι της Πάτρας, κυρίως από τα εμπορεύματα, με τη ενεργοποίηση ενός άλλου εμπορευματικού κέντρου, που θα υποβοηθά την Πάτρα και θα επιτρέπει στη δυτική Ελλάδα να βελτιώσει την οικονομία της μέσα από τις συνδυασμένες μεταφορές.

Οι πρώτες συζητήσεις έδειχναν το λιμάνι του Αστακού, στην Αιτωλοακαρνανία. Είχε αναπτυχθεί μια επιχειρηματολογία, οι πολιτικοί εκπρόσωποι του νομού εκείνου είχαν καταφέρει να συνεργαστούν στοιχειωδώς, ώστε να προωθήσουν το κοινό αίτημα, πράγμα που οι αντίστοιχοι της Ηλείας ακόμα δυστυχώς δεν έχουν κατορθώσει, κι έτσι ο Αστακός είχε το προβάδισμα.

Και τότε συνέβη μια μεγάλη παράλειψη από την Κυβέρνηση Σημίτη, που όμως υπό κάποιες προϋποθέσεις… ευνοεί την Κυλλήνη! Στις κατασκευαστικές παραμέτρους της Γέφυρας Ρίου- Αντιρρίου, δεν προβλέφθηκε –κακώς, κάκιστα- δυνατότητα σιδηροδρομικής γραμμής. Με αυτό τον τρόπο, όμως, ο Αστακός χάνει ένα καίριο πλεονέκτημά του, τη δυνατότητα συνδυασμένων μεταφορών προς το λιμάνι της Καλαμάτας, από όπου τα εμπορεύματα θα ταξιδεύουν για ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο.

Το πλεονέκτημα που χάνει ο Αστακός, το αποκτά εξ αντικειμένου η Κυλλήνη! Ένα λιμάνι εμπορευμάτων, βορειότερα και ξεχωριστά από το σημερινό λιμάνι της Κυλλήνης, λύνει όλα τα προβλήματα: Πρώτον, η διαδρομή των πλοίων που έρχονται από την Ιταλία είναι κατά περίπου μιάμιση ώρα μικρότερη σε σχέση με την Πάτρα. Κι ως γνωστόν, για τις μεταφορές ισχύει κατεξοχήν ότι «ο χρόνος είναι χρήμα». Δεύτερον, μπορεί από το λιμάνι της Κυλλήνης να ξεκινά σιδηροδρομική γραμμή με προορισμό την Καλαμάτα, κάτι που δεν μπορεί να γίνει από τον Αστακό για τους λόγους που ανέφερα. Τρίτον, η Κυλλήνη είναι προφανώς κοντύτερα του Αστακού και της Πάτρας προς την Καλαμάτα, συνεπώς είναι και από ξηράς προσφορότερη για τις μεταφορικές εταιρίες.

Συνεπώς η Κυλλήνη προσφέρεται ιδανικά για τη δημιουργία ολοκληρωμένου διαμετακομιστικού κέντρου, που θα εξυπηρετεί ολόκληρη τη Δυτική Πελοπόννησο, με ένα λιμάνι που θα είναι λίγο πιο βόρεια από το σημερινό και θα λειτουργεί αποκλειστικά με εμπορεύματα, όπως το σημερινό θα λειτουργεί αποκλειστικά με επιβάτες. Χρειάζεται να το σκεφτούμε, να το αποφασίσουμε, και ενωμένοι να παλέψουμε για αυτό. Η πρόκληση είναι εδώ. Μπροστά μας.