Tuesday, March 13, 2007

Αμαλιάδα, η βασίλισσα του Κάμπου που αναζητεί το παλάτι της

1. Εισαγωγή
2. Η θάλασσα ξεβράζει χρήματα
3. Ήλιδα, ο ένας πόλος του Ολυμπισμού
4. Αμαλιάδα, το αστικό κέντρο του Κάμπου
5. Αμαλιάδα δεν είναι μόνο η πόλη


Εισαγωγή

Η Αμαλιάδα κρύβει μέσα της τεράστιες δυνάμεις. Όσο αυτές παραμένουν αναξιοποίητες, απλώς η πόλη και μερικοί κάτοικοί της θα αναλώνονται σε μια αδιέξοδη αντιπαράθεση με τον Πύργο, χωρίς προοπτική ή θα επενδύουν το χρόνο και την ενέργειά τους σε άλλες δράσεις, επιλέγοντας την πολιτική απάθεια. Αν αντίθετα, απελευθερώσει με τη βοήθεια όλων των πολιτικών εκπροσώπων της περιοχής αυτές τις δυνάμεις, θα γίνει χωρίς υπερβολή μια από τις καλύτερες πόλεις της ελληνικής περιφέρειας.

Η ανάπτυξη της Αμαλιάδας μπορεί και πρέπει να στηριχτεί σε τέσσερις άξονες:
- Την υπέροχη παραλία της,
- το τουριστικό και πολιτιστικό εκτόπισμα της Αρχαίας Ήλιδας,
- την πλήρη αξιοποίηση των δυνατοτήτων που δίνει η Λίμνη και το Φράγμα του Πηνειού και
- την πλήρη εξομοίωση της Αμαλιάδας με τα άλλα αστικά κέντρα της Περιφέρειας.

Ας δούμε το καθένα από αυτά αναλυτικά. Μόνο το τρίτο (οι δυνατότητες που δίνει το Φράγμα του Πηνειού) δεν περιλαμβάνεται εδώ, γιατί αναφέρεται στο προηγούμενο κεφάλαιο του βιβλίου, όπου μιλάμε για τους πυλώνες ανάπτυξης ολόκληρου του Ηλειακού Κάμπου.

Η θάλασσα ξεβράζει χρήματα!

Η πρώτη απόδειξη της πρωτοπορίας σε πολλά ζητήματα των κατοίκων της Αμαλιάδας είναι η αξιοποίηση της Κουρούτας, η οποία υπερβαίνει αντίστοιχες προσπάθειες του Πύργου. Κι όταν λέμε αξιοποίηση, κατ’ αρχάς μιλάμε για την πεζοδρόμηση της παραλίας της Κουρούτας σε συνδυασμό με την πεζοδρόμηση του κεντρικού δρόμου και την οριοθέτηση του οικισμού. Πρόκειται για πρωτοβουλίες που μπορούν να κάνουν το επίνειο της Αμαλιάδας πρότυπο τουριστικής αξιοποίησης.

Στις 2 Σεπτεμβρίου 2005 παραδόθηκε στο ΥΠΕΧΩΔΕ ο φάκελος για την οριοθέτηση του οικισμού. Τρεις εβδομάδες αργότερα κατατέθηκε στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας ο φάκελος για την πεζοδρόμηση. Τον Νοέμβριο του 2005 το Κεντρικό Συμβούλιο Χωροταξίας Οικισμού και Περιβάλλοντος του ΥΠΕΧΩΔΕ γνωμοδότησε ομόφωνα για τους όρους δόμησης στην Κουρούτα και την οριοθέτηση του οικισμού. Ολοκληρώθηκε με αυτό τον τρόπο από την Κυβέρνηση Καραμανλή το θεσμικό πλαίσιο για την προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων εκεί. Οι όροι της τοπικής ανάπτυξης ξεκαθαρίστηκαν (εκκρεμούν μόνο τα ΣΧΟΟΑΠ, τα γνωστά Σχέδια Οικιστικής Οργάνωσης Ανοικτής Πόλης). Η ώρα των επενδύσεων έχει έλθει, αρκεί η τοπική και κεντρική πολιτική εκπροσώπηση της Αμαλιάδας να αναλάβει τις ευθύνες της, πρωταγωνιστώντας σε μια εκστρατεία διαφήμισης της περιοχής. Ήδη τα καταστήματα στην Κουρούτα κρατούν στη μεγάλη τους πλειοψηφία ένα αρκετά υψηλό επίπεδο, αλλά σίγουρα χρειάζεται ολοκληρωμένο σχέδιο τοπικής ανάπτυξης, κι όχι απλώς αδειοδοτήσεις για μαγαζιά της παραλίας, έστω και υψηλού επιπέδου.

Στην Κουρούτα δημιουργήθηκε και το Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής. Πρόκειται για μια προσπάθεια ενημέρωσης κυρίως των νέων παιδιών για τους κινδύνους που κρύβουν οι δρόμοι, αν ένας πολίτης δεν γνωρίζει τους κανόνες κίνησης οχημάτων και πεζών. Πρώτη προτεραιότητα του Πάρκου πρέπει να είναι η προσέλκυση σε πρώτη φάση όλων των σχολείων της Ηλείας. Στόχος είναι να σταματήσουν οι εκατόμβες των θυμάτων στο επαρχιακό οδικό δίκτυο.

Ο Δήμαρχος Αμαλιάδας Γιάννης Λυμπέρης δεσμεύτηκε τον Δεκέμβριο 2005 ότι μετά το πετυχημένο παράδειγμα της Κουρούτας, σειρά παίρνουν το Παλούκι, η Αγία Μαρίνα, η Ροβιάτα και η περιοχή των Σαβαλίων. Αν γίνουν αυτά, τότε η παραλία της Αμαλιάδας θα μετατραπεί σε βασικό παράγοντα ανάπτυξης ολόκληρης της περιοχής. Υπάρχουν όμως στις περιοχές αυτές, κυρίως στα Σαβάλια, ιδιαιτερότητες που όλοι γνωρίζουν και σχεδόν όλοι κάνουν ότι λησμονούν όταν μιλούν για αναπτυξιακά σχέδια. Τι θα γίνει με τα αυθαίρετα της περιοχής; Τι θα γίνει με τις παράγκες των Σαβαλίων; Είναι δυνατόν να σχεδιαστεί σοβαρά η ανάπτυξη της περιοχής χωρίς να ρυθμιστούν αυτά τα ζητήματα; Κι από την άλλη μεριά, είναι δυνατόν να ρυθμιστούν αυτά τα ζητήματα χωρίς συναίνεση, που πρέπει να προέλθει από εξαντλητικό διάλογο; Για τέτοια ζητήματα (κι είναι πάμπολλα στην Ηλεία, όπως φαίνεται από τις σελίδες που προηγούνται κι ακολουθούν αυτής εδώ) αποφάσισα να παρουσιάσω αυτό το βιβλίο όχι ως πολιτική πρόταση, αλλά ως πρόταση διαλόγου. Είναι ξεκάθαρο ότι πρέπει να υπάρξουν συνολικά σε όλο το νομό διαδικασίες δημόσιας διαβούλευσης, που σημαίνει με απλά λόγια τρία πράγματα: Πρώτον, παρουσίαση μιας αρχικής πολιτικής πρότασης, δεύτερον διάλογος με όλους τους πολίτες που αφορά αυτή η πρόταση κι ενσωμάτωση σε αυτήν κάθε τεκμηριωμένης αντιπρότασης και τρίτον συμφωνία με τη μεγαλύτερη δυνατή πλειοψηφία των πολιτών στο τελικό σχέδιο πολιτικής πρότασης, δηλαδή στο σχέδιο απόφασης. Επιστρέφουμε τώρα στις προοπτικές που δίνει η παραλία στην ανάπτυξη της Αμαλιάδας.

Η μελέτη για επέκταση του δρόμου της Κουρούτας προς Παλούκι προβλέπει και κατασκευή κάθετης οδού, ασφαλτόστρωση του δρόμου και κατασκευή κόμβου στη συμβολή της παραλιακής με την οδό Αμαλιάδας- Κουρούτας. Το έργο είναι προϋπολογισμού ενός εκατομμυρίου ευρώ και εντάσσεται στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.

Η ανάπλαση του αλιευτικού καταφυγίου στο Παλούκι πρέπει να σχεδιαστεί με ιδιαίτερη προσοχή και λαμβάνοντας υπόψη ότι υπάρχουν πολλά υποψήφια μέρη για αλιευτικά καταφύγια: από το Κατάκολο και τη Γλύφα, μέχρι το Παλούκι και τον Άγιο Παντελεήμονα Λεχαινών. Πρέπει να ξεχωρίσουμε τις μαρίνες από τα αλιευτικά καταφύγια και να αποφασίσουμε πού θα φτιάξουμε τι. Δεν νοείται να αποκαλούμε κάτι «μαρίνα» και να μην έχουμε προνοήσει το ελάχιστο, δηλαδή σταθμό ανεφοδιασμού σκαφών.

Στο Παλούκι γίνονται ήδη δυο επιπλέον δράσεις, που όμως πρέπει να αναμορφωθούν για να βοηθήσουν ουσιαστικά την τουριστική αξιοποίηση της περιοχής:
- Πρώτον, η γιορτή της σαρδέλας, δηλαδή η γιορτή των ψαράδων. Αν συνδυαστεί, λ.χ. με έναν πανελλήνιο διαγωνισμό αλίευσης σαρδέλας, θα πετύχουμε να φέρουμε στην περιοχή τους καλύτερους ψαράδες για να διαγωνιστούν στο ψάρεμα της σαρδέλας, και μαζί με αυτούς θα έλθουν και τα Μέσα Ενημέρωσης που θα καλύψουν το γεγονός, άρα θα διαφημίσουν και την περιοχή.
- Δεύτερον, ο διαγωνισμός δημοτικού τραγουδιού που γίνεται τα τελευταία χρόνια στο Παλούκι. Εάν εδώ σκεφτούμε, για παράδειγμα, την παράλληλη βράβευση ενός μεγάλου του δημοτικού τραγουδιού κάθε φορά (τον πρώτο χρόνο τον Χρόνη Αηδονίδη, τον δεύτερο τη Δόμνα Σαμίου κλπ) και πάλι βοηθούμε να έλθουν και να θαυμάσουν την περιοχή άνθρωποι που χωρίς αυτή την πρωτοβουλία ίσως δεν θα έρχονταν. Προτείνω, μάλιστα, ο διαγωνισμός να γίνει έναν μήνα κοντά στο καλοκαίρι (ίσως Σεπτέμβριο) ώστε η παρουσία τουριστών στο Παλούκι και γενικότερα στα παράλια του Δήμου Αμαλιάδας να επεκταθεί και πέραν του διμήνου Ιούλιος- Αύγουστος.

Κλείνοντας την αναφορά στο Παλούκι, πιστεύω ότι στις μελέτες ανάπτυξης της περιοχής πρέπει να συμπεριληφθεί η αξιοποίηση του δάσους που βρίσκεται ακριβώς από πάνω, τη χρήση του οποίου πήρε ο Δήμος Αμαλιάδας.

Ήλιδα, ο ένας πόλος του Ολυμπισμού

Στη σημερινή Ηλεία της επί δεκαετίες εγκατάλειψης και αδιαφορίας, η αξιοποίηση της Ήλιδας ίσως φαντάζει περιττή πολυτέλεια. Αλλά στην αυριανή Ηλεία των ονείρων μας, η Ήλιδα μπορεί να παίξει το ρόλο της πολιτιστικής ατμομηχανής ολόκληρου του Κάμπου, για να μην πω ολόκληρης της Δυτικής Ελλάδας, σε σύνδεση και συνεργασία με την Αρχαία Ολυμπία. Ο Σύλλογος Γουμεριωτών «Η Αγία Παρασκευή», ο «Φυσιολατρικός Οικολογικός Σύλλογος Επταλόφου», αλλά και πολλοί άλλοι έχουν προτείνει την ανάδειξη του δρόμου Ήλιδα- Ολυμπία σε Διεθνές Ολυμπιακό Μονοπάτι, με χάραξη, χαρτογράφηση, σήμανση και μικρά έργα υποδομής κατά μήκος του.

Πρώτη προτεραιότητα είναι εδώ τρία πράγματα μαζί: Πρώτον, η ενοποίηση του Αρχαιολογικού Χώρου, δεύτερον η άμεση επίλυση του προβλήματος προσβασιμότητας στο Μουσείο και τον Αρχαιολογικό Χώρο και τρίτον η σύνδεση με την Αρχαία Ολυμπία μέσα από μια επεξεργασμένη μελέτη για παράλληλες αποστολές και δράσεις. Πριν, όμως, από οτιδήποτε άλλο είναι ανάγκη η άμεση έναρξη κατασκευής αντιπλημμυρικών έργων στον υπαίθριο Αρχαιολογικό Χώρο (οπωσδήποτε στην Αρχαία Αγορά). Η μόνη αξιόπιστη προοπτική στο θέμα αυτό είναι η ένταξη του συνόλου των αντιπλημμυρικών έργων και του ανασκαφικού έργου στο Δ! Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης όπως πρότεινε η βουλευτής κα Κρινιώ Κανελλοπούλου στα μέσα του 2006.

Οι ευθύνες όσων είχαν την εξουσία κατά τη διάρκεια ισχύος του Γ! ΚΠΣ είναι συγκεκριμένες και αυτονόητες: Ο Αρχαιολογικός Χώρος δεν είναι καθόλου ελκυστικός, συνεπώς δεν υπάρχει η επισκεψιμότητα που μπορεί να επιτευχθεί. Το οδικό δίκτυο προς το χώρο της Αρχαίας Ήλιδας είναι πεπαλαιωμένο και επικίνδυνο. Ούτε οι μαθητές της περιοχής μας δεν ενθαρρύνονται να πραγματοποιούν εκεί εκπαιδευτικές εκδρομές. Κι ακόμα, κανείς όλα αυτά τα χρόνια που εξελίχθηκε το Γ! Κ.Π.Σ. δεν ενέταξε το σχέδιο σε κάποιο πρόγραμμα!

Παράλληλα με τα παραπάνω, νομίζω ότι χρειάζεται να υπάρξει μια ευρύτερη συνεννόηση για το Νέο Θέατρο της Αρχαίας Ήλιδας και να διερευνηθεί η δυνατότητα χρήσης του Παλαιού Θεάτρου. Το Μουσείο πρέπει να σχεδιαστεί εξαρχής (είναι γνωστό ότι εγκαινιάστηκε εντελώς άδειο το 2003!) και να ενταχθούν στα αξιοθέατα οι μύθοι γύρω από την Αρχαία Ήλιδα. Συγχρόνως χρειάζεται αναδιοργάνωση το Μόνιμο Φεστιβάλ Ήλιδας, ενώ πρέπει να προχωρήσουν με γοργούς ρυθμούς ο φωτισμός ολόκληρου του χώρου, καθώς η κατασκευή αναψυκτηρίων κι άλλων χώρων υποδοχής των επισκεπτών.

Το Μόνιμο Φεστιβάλ Ήλιδας μπορεί να γίνει πολύ σημαντικός παράγων προσέλκυσης τουριστών, αρκεί να υπάρξει καλύτερη οργάνωσή του: Ο χώρος του Νέου Μουσείου Ήλιδας όπου δίνονται οι παραστάσεις τα τελευταία χρόνια, δεν φημίζεται για την ακουστική του, ενώ οι διαξιφισμοί του Δήμου Αμαλιάδας με το Υπουργείο Πολιτισμού για το αν παραδόθηκε το Θέατρο εγκαίρως ή όχι, υποκρύπτουν διάθεση για μικροκομματικά οφέλη, ενώ προφανώς δεν διευκολύνουν το έδαφος για συνεργασία των δυο παραγόντων προς όφελος της Αρχαίας Ήλιδας. Κι όμως: Αν ο σχεδιασμός του Μόνιμου Φεστιβάλ Ήλιδας ανατεθεί εξ αρχής σε ένα αξιόπιστο γραφείο που ειδικεύεται σε τέτοιες μελέτες, τότε θα φανεί πόσο μεγάλες προοπτικές έχει αυτό ο θεσμός.

Αμαλιάδα, το αστικό κέντρο του Κάμπου

Η αναβάθμιση της Αμαλιάδας σε αστικό κέντρο με όλα τα πλεονεκτήματα που αυτό συνεπάγεται δεν προκύπτει απλώς από τη διάταξη του νόμου. Είναι αδήριτη ανάγκη, προκειμένου να υπάρχει μια αναφορά σε αστικό κέντρο από ολόκληρο τον ηλειακό Κάμπο. Ανάδειξη της Αμαλιάδας ως αστικού κέντρου σημαίνει πρώτα από όλα λειτουργία στην πόλη των αντίστοιχων δημοσίων υπηρεσιών. Το ζήτημα ήλθε στην επιφάνεια με οξύ τρόπο, μετά τη σύγκρουση του Δημάρχου κ. Γιάννη Λυμπέρη με τον τότε Νομάρχη κ. Τάκη Δημητρουλόπουλο για το γραφείο συγκοινωνιών Αμαλιάδας (ο τελευταίος επέτρεψε στους καινούριους αγοραστές αυτοκινήτων να επιλέγουν το γραφείο συγκοινωνιών που επιθυμούν για έκδοση άδειας κυκλοφορίας).

Παράλληλα, η Αμαλιάδα ως αστικό κέντρο σημαίνει δραστική άνοδο του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων της: Αυτό θα γίνει με σειρά μέτρων, όπως η επέκταση σχεδίου πόλεως και η επίλυση του αποχετευτικού προβλήματος με την επέκταση της Εγκατάστασης Επεξεργασίας Λυμάτων, που διατηρεί καθαρές και τις παραλίες της περιοχής.

Βελτίωση της ποιότητας ζωής προκύπτει και από τα αντιπλημμυρικά έργα κυρίως στην Καλίτσα. Ιδιαίτερα η οδός Μεγάλου Αλεξάνδρου έχει γίνει εφιάλτης για τους κατοίκους της, καθώς με τις πρώτες βροχές πλημμυρίζουν τα σπίτια τους. Στη διασταύρωση Παπακασελά οι πλημμύρες κάνουν τους δρόμους ποτάμια, καθώς οι αγωγοί ομβρίων είναι εξαιρετικά στενοί και δεν εξυπηρετούν τις σημερινές ανάγκες. Εκεί χρειάζεται να υπάρξει επιπρόσθετη μέριμνα για άσφαλτο παντού.

Τα δίκτυα ύδρευσης προχωρούν ικανοποιητικά, σύντομα όμως πρέπει να εκταθούν στα όρια του δήμου Αμαλιάδας. Εξίσου ικανοποιητικά είναι τα δίκτυα οπτικών ινών που φέρνουν τους Αμαλιαδαίους κοντύτερα στην Τεχνολογική Επανάσταση. Πρακτικά αυτό σημαίνει ταχύτερη παροχή υπηρεσιών προς τον πολίτη, πιο αποτελεσματική συνεργασία των διαφόρων υπηρεσιών της Δημόσιας Διοίκησης προς όφελος του πολίτη, πιο εύκολη και αποδοτική εργασία των υπαλλήλων.

Κι ερχόμαστε στο φλέγον ζήτημα της καθαριότητας στην πόλη και τη γύρω περιοχή: Είναι δυνατόν να θέλουμε να αναπτύξουμε τον τουρισμό μας και να μην φροντίζουμε την καθαριότητα των δρόμων μας; Για παράδειγμα, όποιος διασχίζει σήμερα το δρόμο Αμαλιάδα- Ρουπάκι, περνά υποχρεωτικά μέσα από τον σκουπιδότοπο του 2ου χιλιομέτρου. Εδώ οι ευθύνες του Δήμου και των πολιτών είναι αναμφισβήτητες. Κάθε πολίτης πρέπει να προστατεύει τον τόπο του, αλλά κι ο Δήμος Αμαλιάδας πρέπει να καθαρίζει τακτικά την περιοχή, να αναρτήσει πινακίδες περί απαγόρευσης ρίψης σκουπιδιών, να οργανώνει περιπολίες συνεργείων καθαριότητας, ο Δήμαρχος να κάνει εφόδους κλπ μέχρι να γίνει συνείδηση ότι εκεί δεν πετάμε ό,τι μας περισσεύει από το σπίτι μας. Το ίδιο συμβαίνει και στο δρόμο Αμαλιάδας- Γερακίου, κατά μήκος της Σοχιάς.

Πάρα πολλά έχουν γραφεί και περισσότερα έχουν λεχθεί για την ανάπλαση του χειμάρρου της Σοχιάς. Πολύ σωστά εκεί αποφασίστηκε η δημιουργία ενός μεγάλου πνεύμονα πρασίνου στο κέντρο της πόλης. Περιλαμβάνει και κοινωνικές δράσεις τις οποίες η Πολιτεία χρηματοδοτεί και τις οποίες εμείς, ως Κοινωνία Πολιτών, πρέπει να αναδείξουμε.

Ο εκσυγχρονισμός των οδικών αξόνων πρέπει επίσης να προσεχθεί άμεσα. Συγχρόνως πρέπει να υπάρξει μέριμνα και για την περιποίηση των υφισταμένων. Για παράδειγμα, δεν πρέπει να φωτιστεί ο δρόμος Αμαλιάδας- Χαβαρίου; Πώς διεκδικούμε ολοκλήρωση του άξονα Αμαλιάδας- Πηνείας- 111, όταν ούτε μέχρι το Χάβαρι δεν έχουμε φωτισμό, με αποτέλεσμα ο οικισμός Άγιος Ιωάννης Αμαλιάδας να ζει στο σκοτάδι;

Αν η Αμαλιάδα αισθάνεται ότι είναι μεγάλη πόλη, αυτό σημαίνει εκτός των άλλων ότι πρέπει να κάνει στροφή προς τον αθλητισμό: Επενδύουμε στον πετυχημένο σύλλογο «Κόροιβος» και υιοθετούμε τις προτάσεις του:
- Διάθεση του 1% του προϋπολογισμού του Δήμου στα αθλητικά του σωματεία, όπως επιτάσσει ο Δημοτικός Κώδικας.
- Σύσταση Αθλητικού Οργανισμού του Δήμου.
- Κατασκευή κλειστού γυμναστηρίου γυμναστικής (έστω αργότερα, αφού όλοι παραδεχόμαστε ότι δεν γίνονται όλα αμέσως).
- Δημιουργία χώρου ρίψεων κλασσικού αθλητισμού κλπ, είναι μερικές από τις προτάσεις της Διοίκησης του Κόροιβου, που η Πολιτεία, κεντρικά και τοπικά, οφείλει να λάβει υπόψη της.

Κυρίως, όμως, αστικό κέντρο σημαίνει ανάδειξη της Κοινωνίας των Πολιτών, σημαίνει έμφαση στην κοινωνική συνοχή και τον Πολιτισμό. Κι εδώ η Αμαλιάδα έχει να παρουσιάσει πλούσια δράση: Από τον Πεζοπορικό της Όμιλο και τον Περιβαλλοντικό της Σύλλογο, μέχρι τα πολυπληθή Πολιτιστικά της Σωματεία και το Δημοτικό Συμβούλιο Νέων, που διοργανώνει το Φεστιβάλ Νέων Αμαλιάδας κάθε καλοκαίρι στην Κουρούτα (με συναυλίες, εκδηλώσεις κατά των ναρκωτικών, ελεύθερα θέματα που αλλάζουν κάθε χρόνο, ποδηλατοδρομία, εκθέσεις ζωγραφικής, ποίησης κλπ). Είναι σαφές ότι η συμπρωτεύουσα της Ηλείας έχει να παρουσιάσει έναν οργασμό πολιτιστικής δημιουργίας. Εάν, μάλιστα, προχωρήσει και η ιδέα να μετατραπεί το Κτήριο Τατάνη σε Μουσείο Ηλείων της Διασποράς, όπως προτάθηκε στο 4ο Παγκόσμιο Πανηλειακό Συνέδριο το καλοκαίρι του 2006, τότε η Αμαλιάδα θα γίνει συνεχές σημείο αναφοράς όλων των Ηλείων.

Συμπληρωματικά σε αυτό, πρέπει να σχεδιαστεί ο ετήσιος εορτασμός «Μνήμη Νίκου Μπελογιάννη» που θα περιλαμβάνει και σειρά εκδηλώσεων, καθώς και η «Μνήμη Μαρίκας Μπότση- Τσαπαλίρα», της πρώτης γυναίκας- Δημάρχου στην Αμαλιάδα και την Ελλάδα, η οποία πέθανε την 1η Απριλίου 2006 σε ηλικία 102 ετών. Υποδείχτηκε Δήμαρχος Αμαλιάδας στις 11 Δεκεμβρίου 1944 και προφανώς εκείνη την ημερομηνία θα πρέπει να σχεδιάζονται οι αντίστοιχες εκδηλώσεις στη μνήμη της. Με τέτοιες συνδυασμένες πρωτοβουλίες θα αρχίσουν να έρχονται στην περιοχή περισσότεροι επισκέπτες. Αυτή είναι η καλύτερη αρχή για ένα μεγάλο τουριστικό ρεύμα, που θα εγκαινιάσει μια νέα περίοδο στην ανάπτυξη ολόκληρης της Ηλείας.

Ωστόσο, το Θεματικό Πάρκο Αμαλιάδας δεν προχωρεί, ενώ η Πανελλήνια Ανθοκομική Έκθεση μπορεί να φέρνει από τις αρχές Μαΐου επισκέπτες στην πόλη, ιδίως αν συγχρόνως σχεδιαστούν παράλληλες εκθέσεις υφαντών περί τα λουλούδια αλλά και βιβλίων για τα λουλούδια.

Στις πολιτιστικές εκδηλώσεις εντάσσεται και η Γιορτή κρασιού στα Καβάσιλα, που γίνεται κάθε Σεπτέμβριο. Προηγείται γεωργική έκθεση με κύριο θέμα το κρασί, ενώ παράλληλα πρέπει να γίνεται και διαγωνισμός σπιτικών γλυκών με βάση το κρασί.

Αμαλιάδα δεν είναι μόνο η πόλη

Τα δημοτικά διαμερίσματα του Δήμου πρέπει επίσης να προσεχτούν. Η καθίζηση στην είσοδο του Περιστεριού έπρεπε να μας έχει απασχολήσει προ πολλού: Να γίνει γεωλογική αξιολόγηση, να δούμε μήπως η καθίζηση επηρεάζει τα σπίτια στην είσοδο του χωριού και το γεφύρι. Μήπως όταν κατασκευαζόταν ο δρόμος δεν προβλέφθηκαν αγωγοί ομβρίων και έτσι φτάσαμε στο σημερινό χάλι; Κι ακόμα: Τι κάνουμε για να διορθωθεί το πρόβλημα; Στα Τσιχλέϊκα, ο τσιγγάνικος καταυλισμός ζητεί υδροδότηση και κατασκευή βόθρων. Το Χάβαρι, από τα μεγαλύτερα σταφιδοχώρια της Ηλείας, έχει αφεθεί στην τύχη του, ενώ η σταφίδα του είναι μοναδική σε γεύση και αρώματα. Αντί να βοηθήσουμε τους ντόπιους να κάνουν γνωστή την ποιότητα της σταφίδας τους, ουδείς αρμόδιος ασχολείται σοβαρά μαζί τους, ούτε τους προτείνει να ρίξουν το βάρος τους στη μεταποίηση, που θα τους απέφερε σημαντικά οφέλη.

No comments: