Η Ανδραβίδα σε λίγο απογειώνεται

1. Εισαγωγή
2. Αεροδρόμιο, ένα αμαρτωλό σίριαλ που τελειώνει…
3. Η λειτουργία του πολιτικού Αεροδρομίου αλλάζει τη ζωή της περιοχής
4. Το τουριστικό και πολιτιστικό απόθεμα της Ανδραβίδας
5. Να μεγαλώσουμε την Ανδραβίδα της ιπποσύνης
6. Ανδραβίδα κοινωνικά ευαίσθητη
7. Ανάγκη για υποδομές

Εισαγωγή

Σήμερα είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η τοπική ανάπτυξη της περιοχής της Ανδραβίδας μπορεί και πρέπει να σχεδιαστεί γύρω από την επαναλειτουργία του αεροδρομίου της και ως πολιτικού. Η εξέλιξη αυτή κάνει την πόλη της Ανδραβίδας μια από τις κυριότερες πύλες εισόδου τουριστών και άλλων επισκεπτών στην Ηλεία. Το πρόβλημα που δημιουργήθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας τον Νοέμβριο του 2006 ξεπεράστηκε σε χρόνο μηδέν από τη δεδηλωμένη πολιτική βούληση της Κυβέρνβησης Καραμανλή, όπως την εξέφρασε ο αρμόδιος υφυπουργός Άμυνας Γιάννης Λαμπρόπουλος για παραχώρηση χώρου εντός του σημερινού Αεροδρομίου, προκειμένου να δημιουργηθούν οι υποδομές λειτουργίας του και ως πολιτικού.

Για τις προτάσεις μου περί το Αεροδρόμιο, θα πρέπει ο αναγνώστης να ανατρέξει στο κεφάλαιο των υποδομών, στο πρώτο μέρος του βιβλίου. Τις προτάσεις μου τις ενέταξα εκεί, γιατί σαφώς το Αεροδρόμιο της Ανδραβίδας έχει, μεν, τεράστια σημασία για την περιοχή, την οποία αναλύω εδώ, αλλά είναι εξίσου βέβαιο ότι είναι υπερτοπικής σημασίας, συνεπώς αναφέρεται σε όλη την Ηλεία και, θα έλεγα, σε ολόκληρη τη Δυτική Ελλάδα. Εδώ θα μιλήσω μόνο για το τμήμα του έργου αυτού, που ενδιαφέρει τους κατοίκους της Ανδραβίδας.

Αεροδρόμιο, ένα αμαρτωλό σίριαλ που τελειώνει…

Είναι καλό να θυμόμαστε τι έχει γίνει γύρω από το θέμα αυτό και να αποδώσουμε τις οφειλόμενες ευθύνες για τη μειωμένη ανάπτυξη της Ανδραβίδας σε όσους πραγματικά τις έχουν. Είναι γνωστό σε όλους ότι το ΠΑΣΟΚ στέρησε από το Αεροδρόμιο της Ανδραβίδας τη δυνατότητα να λειτουργεί και ως πολιτικό. Παρά τα μεγάλα λόγια περί επαναλειτουργίας του, κατά την περίοδο πριν τον Μάρτιο του 2004 δεν δεσμεύτηκε ούτε ένα ευρώ προς αυτή την κατεύθυνση. Πολύ περισσότερο, δεν έκλεισε η νομική εκκρεμότητα με τις απαλλοτριώσεις του 1973, με αποτέλεσμα η αδιαφορία της τότε Κυβέρνησης να οδηγήσει στη νομική εμπλοκή με τις δικαστικές αξιώσεις των ιδιοκτητών, που οδήγησαν στη γνωστή απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να καθυστερήσει αδικαιολόγητα η επαναλειτουργία του Αεροδρομίου και ως πολιτικού, με αποκλειστική ευθύνη όσων διαχειρίστηκαν τις τύχες του τόπου μας την εικοσαετία των χαμένων ευκαιριών, δηλαδή των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Αντίθετα, η Νέα Διακυβέρνηση ενέγραψε στον Προϋπολογισμό του 2006 ποσό 21 εκατομμυρίων ευρώ ενώ είχε προβλέψει και για το 2005 το ποσό των 21 εκατομμυρίων ευρώ για τη δημιουργία σύγχρονων εγκαταστάσεων για την επαναλειτουργία του και ως πολιτικού, μόλις έληγαν οι δικαστικές εκκρεμότητες.

Η Κυβέρνηση έλεγε σε όλους τους τόνους ήδη από το 2005 ότι η δημοπράτηση θα γίνει την άνοιξη του 2006. Η αντιπολίτευση μας λοιδορούσε, γιατί νόμιζε ότι μιμούμαστε τις δικές της πρακτικές, όταν έταζε, αλλά δεν έκανε. Κι όμως, την άνοιξη του 2006 πράγματι προχώρησε η δημοπράτηση του έργου, όταν φάνηκε ότι ξεπερνιέται το εμπόδιο του Συμβουλίου της Επικρατείας στο οποίο είχαν προσφύγει κάτοικοι της περιοχής. Το ακατανόητο είναι ότι τοπικοί άρχοντες που ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ, «διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους» ζητώντας από την Κυβέρνηση Καραμανλή να παρακάμψει τη νομιμότητα και να προχωρήσει στη δημοπράτηση, ανεξάρτητα από την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Πέραν του ότι αν ολοκληρωνόταν η δημοπράτηση και μετά το συμβούλιο Επικρατείας εξέδιδε την απόφαση που εξέδωσε, θα έπρεπε η Κυβέρνηση και πίσω να κάνει, και αποζημιώσεις να δώσει, κατασπαταλώντας το χρήμα του φορολογούμενου πολίτη, και το έργο να μην γίνει. Ορθώς, λοιπόν, η Κυβέρνηση περίμενε τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης και αμέσως μετά κινήθηκε ταχύτατα. Ρωτώ, όμως: Πού ήταν επί ΠΑΣΟΚ όλοι αυτοί που παραπονούνταν για την δήθεν καθυστέρηση της Νέα Διακυβέρνησης, όταν το κόμμα τους καταργούσε τη δυνατότητα από το Αεροδρόμιο Ανδραβίδας να λειτουργεί και ως πολιτικό; Πού ήταν η ευαισθησία τους; Κι όταν το αίτημα για επαναλειτουργία του Αεροδρομίου και ως πολιτικού έγινε κορυφαίο πανηλειακό ζητούμενο, όλοι αυτοί που επί Νέας Δημοκρατίας τους έπιασε ο πόνος και ζητούσαν να αγνοήσει η Κυβέρνηση Καραμανλή τη Δικαιοσύνη, γιατί επί ΠΑΣΟΚ σφύριζαν αδιάφορα; Έκαναν έστω μια κινητοποίηση του ηλειακού λαού; Διαμαρτυρήθηκαν στα τότε κυβερνητικά γραφεία; Ταρακούνησαν το φιλικό κομματικό τους σύστημα; Η απάντηση είναι ένα τεράστιο ΟΧΙ. Γι αυτό και η αξιοπιστία τους όταν κατηγορούν την Κυβέρνηση Καραμανλή είναι μηδενική.

Κι όσα χρόνια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ αδιαφορούσαν για το αεροδρόμιο και οι τοπικοί τους εκπρόσωποι σφύριζαν αδιάφορα, οι γειτονικοί νομοί κέρδιζαν αυτά που ανήκαν και σε μας: Διαβάζω από την αξιόλογη στήλη του Ηλία Φροντιστή στην εφημερίδα «Πατρίς» (1^η Νοεμβρίου 2006): «ο διπλανός μας νομός, η Μεσσηνία, σε καθοριστικά μείζονα θέματα για το νομό τους οι παντός χρώματος παράγοντές τους δρουν πάντα από κοινού για τα συμφέροντα του νομού τους. Για παράδειγμα, το αεροδρόμιο της Καλαμάτας επί χρόνια, για τις πτήσεις από το εξωτερικό συνεχώς ανεβαίνει στην κίνησή του και πλέον θεωρείται από τα θετικά της επαρχιακής Ελλάδας. Εμάς, ακόμα μας… εκμεταλλεύεται σαν κίνηση από το εξωτερικό ακόμα και του Αράξου… Λες κι αυτό δεν ήταν στρατιωτικό…». Και το ίδιο άρθρο συνεχίζει: «οι παράγοντες της Μεσσηνίας που δεν πωλούν φύκια για μεταξωτές κορδέλες πέτυχαν τις τελευταίες μέρες, για να μαθαίνουν οι δικοί μας, η Διεύθυνση Αεροπορικής Εκμετάλλευσης της Ελληνικής Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) να προκηρύξει διαγωνισμό προς τις αεροπορικές εταιρίες που θα επιδοτεί τα δρομολόγια της αεροπορικής σύνδεσης Καλαμάτας- Θεσσαλονίκης… Κατά τα άλλα, εμείς περιμένουμε το μάννα εξ ουρανού περί Ανδραβίδας». Τι άλλο να προσθέσει κανείς;

Η λειτουργία του πολιτικού Αεροδρομίου αλλάζει τη ζωή της περιοχής

Η τοπική κοινωνία της Ανδραβίδας πρέπει να αντιληφθεί ότι αμέσως μόλις λειτουργήσει και ως πολιτικό το Αεροδρόμιο, θα έχει μια μεγάλη ευκαιρία να υποδέχεται μεγάλο μέρος της τουριστικής κίνησης προς την Ηλεία, και μάλιστα τους κατά τεκμήριο περισσότερο εύπορους τουρίστες, που έχουν την οικονομική δυνατότητα να νοικιάσουν μια πτήση charter (τσάρτερ) για να έλθουν στο νομό μας. Μια ολόκληρη τουριστική βιομηχανία μπορεί να στηθεί γύρω από το Αεροδρόμιο. Σκεφτείτε, όσοι έχετε ταξιδέψει με αεροπλάνο, τι βρίσκει κανείς μόλις βγει από ένα Αεροδρόμιο: Από τουριστικούς χάρτες και βιβλία για την περιοχή, μέχρι προσφορές για ξενοδοχεία, εκθέσεις τοπικών προϊόντων, κάθε είδους προσφορές και πολλά άλλα. Εκατοντάδες θέσεις εργασίας περιμένουν μόλις ξεκινήσει αυτή η προσπάθεια τους κατοίκους της Ανδραβίδας αλλά και όσους έχουν φύγει από την περιοχή και η ανεργία σήμερα τους εμποδίζει να επιστρέψουν.

Θα πρότεινα στη νέα Δημοτική Αρχή του κ. Παπανδρέου να πάρει την πρωτοβουλία και να χαράξει, σε συνεργασία με κάθε αρμόδιο φορέα, το τοπικό αναπτυξιακό σχέδιο γύρω από την επαναλειτουργία του Αεροδρομίου Ανδραβίδας και ως πολιτικού. Κι από κει και πέρα, πιστεύω ότι οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι του νομού είτε στη Βουλή είτε στη Νομαρχία όχι απλώς θα στηρίξουν αυτό το αναπτυξιακό σχέδιο, αλλά και θα ασκήσουν την πίεση που επιβάλλεται όπου πρέπει, ώστε να διευκολυνθεί η υλοποίηση του σχεδίου.

Το τουριστικό και πολιτιστικό απόθεμα της Ανδραβίδας

Το Λαογραφικό Μουσείο της Ανδραβίδας, ή η Λίμνη Τσαπαρλή με τους μύθους που τη συνοδεύουν ίσως μπορούν να είναι τα πρώτα αξιοθέατα, τα οποία βλέπει ένας επισκέπτης της Ηλείας που φτάνει στον τόπο μας αεροπορικώς, από το Αεροδρόμιο της Ανδραβίδας.

Το Λαογραφικό Μουσείο μετέχει στους εορτασμούς της πολιούχου Αγίας Σοφίας κάθε Σεπτέμβριο. Ωστόσο, ζήτημα αποτελεί η χρηματοδότησή του. Για να γίνει αληθινά αξιοθέατο, πρέπει να πέσουν πολλά χρήματα και παράλληλα, όσα πέφτουν, να γίνονται αντικείμενο χρηστής και σώφρονος διαχείρισης. Είναι προφανές ότι κανένας Δήμος, άρα ούτε ο Δήμος Ανδραβίδας, δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να χρηματοδοτήσει μόνος του μια τέτοια φιλόδοξη προσπάθεια. Η πρότασή μου είναι να ενταχθεί η προσπάθεια στο νέο νόμο περί Συμπράξεως Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα, επιτρέποντας σε ιδιωτικά κεφάλαια να αιμοδοτήσουν την πραγματική αναβάθμιση του Λαογραφικού Μουσείου της Ανδραβίδας. Παράλληλα, ίσως υπάρξουν πρόθυμοι χορηγοί να βοηθήσουν την προσπάθεια, ενώ, τέλος, χρήσιμη είναι η ένταξη της ανάπλασης σε κάποιο από τα προγράμματα που χρηματοδοτούνται από το Γ! ή το Δ! Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης. Πιστεύω ότι το νέο Λαογραφικό Μουσείο Ανδραβίδας μπορεί να εγκατασταθεί στο χώρο που σήμερα βρίσκεται το σχολείο της πόλης, μετά βέβαια από την ανέγερση νέου που ήδη έχει αρχίσει.

Από την άλλη, η λίμνη Τσαπαρλή βρίσκεται πίσω από την 117 Πτέρυγα Μάχης και μπορεί επίσης να αξιοποιηθεί τουριστικά. Σήμερα ανήκει στους κληρονόμους του γιατρού Τσαπαρλή, που ζουν στο Λονδίνο και λόγω αυτού του γεγονότος ο Δήμος δεν μπορεί να την αξιοποιήσει. Το ζήτημα αυτό πρέπει να λυθεί μέσα σε πλαίσιο αμοιβαίας κατανόησης: Από τη μια μεριά ο Δήμος οφείλει να εγγυηθεί ότι η λίμνη θα συνεχίσει να έχει τα περιβαλλοντικά δεδομένα όλων των τελευταίων χρόνων, δηλαδή η τουριστική της αξιοποίηση δεν θα την αλλοιώσει, κι από την άλλη οι κληρονόμοι του γιατρού χρειάζεται να αντιληφθούν ότι το όνομά τους θα γίνει ευρύτερα γνωστό με την τουριστική ανάπτυξη της περιοχής.

Ο θρύλος της λίμνης λέει ότι ένας παπάς που αλώνιζε εκεί ανήμερα της γιορτής της Παναγιάς Βλαχέρνας, είδε το χωράφι του να βουλιάζει μέσα στη λίμνη με αποτέλεσμα ο ίδιος να πνιγεί. Ο θρύλος προσθέτει ότι ανήμερα της γιορτής της Παναγιάς Βλαχέρνας, ακούγονται φωνές στη λίμνη, τα νερά φουσκώνουν και βγαίνουν ψάρια. Μέχρι σήμερα κανείς δεν κατάφερε να εντοπίσει το βυθό της λίμνης. Ο θρύλος έχει καταγραφεί από τον Ανδρέα Καρκαβίτσα στη συλλογή μυθιστορημάτων του «Παλιές Αγάπες».

Πολιτιστικό απόθεμα, τέλος, συνιστά και ο χώρος του αρχαίου τάφου στο Σταφιδόκαμπο, που πρέπει να αναπλαστεί.

Να μεγαλώσουμε την Ανδραβίδα της ιπποσύνης

Ο Ιππικός Όμιλος και η Ιππική Έκθεση της Ανδραβίδας αποτελούν πρόσθετα όπλα τουριστικής ανάπτυξης της περιοχής. Πρώτη προτεραιότητα πρέπει να είναι η δημιουργία μόνιμων εγκαταστάσεων, στις οποίες θα γίνεται σταθερά μια φορά το χρόνο η Ιππική Έκθεση, όπως σωστά αποφάσισε ο Δήμος Ανδραβίδας ήδη από τον Νοέμβριο του 2005. Να θυμηθούμε ότι η Ιππική Έκθεση ξεκίνησε τη λειτουργία της σχεδόν ένα αιώνα πίσω, το 1928, όταν τότε το ζητούμενο ήταν η αναπαραγωγή αλόγων που θα ήταν κατάλληλα για την αγροτική ζωή των κατοίκων. Σήμερα η Ιππική Έκθεση έχει εντελώς άλλο χαρακτήρα: Ουσιαστικά πρόκειται για ένα θέαμα, που όσο καλύτερα προετοιμασμένο είναι, τόσο περισσότερους οπαδούς θα έχει (και μάλιστα σωρευτικά αν γίνεται κάθε χρόνο) και συνεπώς τόσο περισσότερους νέους επισκέπτες θα δέχεται η Ανδραβίδα κάθε χρονιά.

Η τουριστική αξιοποίηση της ιππικής παράδοσης της περιοχής ίσως επιβάλλει τον διαχωρισμό της Έκθεσης από την Παρέλαση, ώστε μέσα σε ένα χρόνο να έχουμε δυο, όχι μια μεγάλη εκδήλωση με άλογα. Προτείνω, αν υιοθετηθεί αυτή η άποψη, η μεγάλη Ιππική Παρέλαση να ανοίγει την περίοδο του καλοκαιριού (να γίνεται δηλαδή κάθε Μάιο) και η Ιππική Έκθεση να την κλείνει (δηλαδή να γίνεται κάθε Σεπτέμβριο).

Ανδραβίδα κοινωνικά ευαίσθητη

Ο Σύλλογος «Φλόγα της Αγάπης» που διοργανώνει συχνά αιμοδοσίες και λαμπαδηδρομίες, μπορεί στην Ανδραβίδα να συνδυάζει τις σχετικές εκδηλώσεις με διήμερο εκπαιδευτικό πρόγραμμα αιμοδοτών, διοργάνωση εθελοντικής αιμοδοσίας κλπ. Ο Δήμος χρειάζεται να δίνει κάθε δυνατή διευκόλυνση σε τέτοιες αξιέπαινες πρωτοβουλίες, όχι μόνο κατά την περίοδο που αυτές οι πρωτοβουλίες εκδηλώνονται, αλλά και στο ενδιάμεσο διάστημα μεταξύ των εκδηλώσεων, όταν δραστήριοι Σύλλογοι προετοιμάζονται για να οργανώσουν αυτές τις πολύτιμες για την κοινωνική συνοχή εκδηλώσεις.

Η ανάγκη για υποδομές

Ολόκληρη η τεράστια υπόθεση του Αεροδρομίου της Ανδραβίδας υπάγεται στο κεφάλαιο για τις υποδομές της περιοχής. Επειδή το εξαντλήσαμε στην αρχή του κεφαλαίου και στο πρώτο μέρος, στο κεφάλαιο των υποδομών, προχωρούμε στις υπόλοιπες, μικρότερες αλλά αναγκαίες υποδομές. Πρώτη αναφορά είναι η ολοκλήρωση του βιολογικού καθαρισμού, τόσο στα τρία χωριά, όσο και στο χώρο ανέγερσης των Εργατικών Κατοικιών. Το κτίσιμο νέου σχολείου προκύπτει αυτονόητα από όσα περιγράψαμε παραπάνω για τη στέγαση του Λαογραφικού Μουσείου και της Φιλαρμονικής του Δήμου Ανδραβίδας στο σχολείο που μέχρι σήμερα καλύπτει τις ανάγκες των νέων της περιοχής.

Για το κυκλοφοριακό πρόβλημα της πόλης της Ανδραβίδας, προτείνεται ήδη από τον Ιανουάριο του 2006 η μονοδρόμηση του κεντρικού δρόμου (οδός Αντιστάσεως από τη μια κι οδός Καλτσιώτη από την άλλη).