Tuesday, March 13, 2007

Αλιφείρα παρατημένη, αλλά όχι παραιτημένη

1. Εισαγωγή

2. Εναλλακτικός τουρισμός, η ασφαλής λύση

3. Και πάλι μπροστά μας οι απαρχαιωμένες υποδομές

4. Ο Πολιτισμός στην υπηρεσία της τοπικής ανάπτυξης

Εισαγωγή

Η περιοχή της Αλιφείρας είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό παράδειγμα για τις δυνατότητες που έχει η ορεινή Ηλεία: Σήμερα, μετά από την επί δεκαετίες αδιαφορία του κράτους, και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των τοπικών της εκπροσώπων, η Αλιφείρα είναι μια περιοχή που ελάχιστοι προτιμούν για χειμερινές διακοπές, κι ακόμα λιγότεροι για συστηματική τουριστική παρουσία τους εκεί. Κι όμως! Οι φυσικές ομορφιές της περιοχής έπρεπε να την έχουν κατατάξει στη λίστα των τουριστικών προορισμών με τη μεγαλύτερη ζήτηση.

Το μεγάλο, θα έλεγα το μοναδικό πρόβλημα της Αλιφείρας είναι η εγκατάλειψη από τη Νομαρχία Ηλείας και την επίσημη Πολιτεία επί δεκαετίες του δρόμου Κρέστενα- Ανδρίτσαινα. Ίσως είναι κουραστικό να επαναλαμβάνει κανείς τα ίδια, αλλά για πολλοστή φορά θα τονίσω ότι αν δεν υπάρχει τρόπος ανθρώπινης μετάβασης σε έναν τόπο, δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση ένας δρόμος για όσους έρχονται από την Αθήνα (μέσω Καρύταινας- Ανδρίτσαινας) ή από τον Πύργο (μέσω Κρεστένων), τότε δεν μπορούμε στα σοβαρά να μιλάμε για τουριστική ανάπτυξη αυτού του τόπου. Κατά τη δεκαετία του ’90, ο τότε βουλευτής Ηλείας κ. Βασίλης Κορκολόπουλος είχε αναλάβει πρωτοβουλία για ένα οδικό άξονα που θα έφερνε και την Αλιφείρα σε «απόσταση βολής» για επίδοξους τουρίστες. Ωστόσο, η αδιαφορία της κεντρικής εξουσίας και ο παγερός τρόπος που αντιμετωπίζει το τοπικό κατεστημένο κάθε καινοτόμα προσπάθεια οδήγησαν την πρωτοβουλία αυτή στις ελληνικές καλένδες.

Αλλά και σήμερα οι ευκαιρίες δεν λείπουν. Η κυβέρνηση Καραμανλή προωθεί με γοργούς ρυθμούς την Ιόνια Οδό που θα φέρει την Ηλεία σε μια απόσταση 2-2,5 ωρών από την πρωτεύουσα. Τώρα είναι η ώρα, χωρίς καμία άλλη καθυστέρηση, η τοπική μας κοινωνία να βάλει το δρόμο Κρεστένων- Ανδρίτσαινας σε πρώτη προτεραιότητα. Ο παραποτάμιος του Αλφειού (βλ. πρώτο μέρος, στο κεφάλαιο για τις υποδομές) δίνει ήδη μια ανάσα, αλλά βέβαια δεν είναι αρκετός, αν μιλάμε για πραγματική τουριστική ανάπτυξη.

Εναλλακτικός τουρισμός, η ασφαλής λύση

Ο οικοτουρισμός, ο αγροτουρισμός και οι άλλες μορφές εναλλακτικού τουρισμού αποτελούν το προνομιακό πεδίο ανάπτυξης της περιοχής της Αλιφείρας. Η μορφολογία του εδάφους, αλλά και η τοποθεσία (στο δρόμο για την Ανδρίτσαινα από τη μια ή για την υπόλοιπη Δυτική Ελλάδα από την άλλη) προσφέρονται για την τουριστική ανάπτυξη. Ωστόσο, χρειάζεται ουσιαστική βελτίωση των μικρότερων υποδομών της περιοχής. Αναρωτιέμαι ποιο τουριστικό γραφείο θα περιλάβει την Αλιφείρα στους προορισμούς του, όταν διαβάζουμε στον τοπικό τύπο (π.χ. 5-1-06) ότι οι βροχές έφεραν κατολισθήσεις και «παραλίγο να θρηνήσουμε θύματα» στο Βρεστό (περιοχή Ιζβούρα), ή ότι κινδύνευσε για άλλη μια φορά να καταρρεύσει το πολύπαθο γεφυράκι της Τσεμπερούλας (τοπικές εφημερίδες, 5 Οκτωβρίου 2005, 5 Ιανουαρίου 2006 κλπ). Ποιος από μας θα πήγαινε να κάνει χειμερινές ή καλοκαιρινές διακοπές σε ένα τέτοιο μέρος; Κανείς. Για αυτό χρειάζεται να αναδείξουμε σε ζήτημα πρώτης προτεραιότητας για την περιοχή της Αλιφείρας τη βελτίωση των υποδομών με ολοκληρωμένες μελέτες. Η ένταξη της περιοχής στο Ειδικό Χωροταξικό Σχέδιο και η έλευση των ΣΧΟΟΑΠ και στην Αλιφείρα θα καταγράψει με ακρίβεια τις περιοχές προς τουριστική εκμετάλλευση και θα μας οδηγήσει να προστατεύσουμε τις υπόλοιπες, διατηρώντας το χρώμα της Αλιφείρας, όπως τη γνωρίσαμε όλα αυτά τα χρόνια.

Και πάλι μπροστά μας οι απαρχαιωμένες υποδομές

Πέραν αυτών, η ύδρευση της Καλλιθέας και των άλλων δημοτικών διαμερισμάτων αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την οικονομική ανάπτυξη της Αλιφείρας. Δεν είμαι βέβαιος ότι το πρόβλημα λύνεται με γεωτρήσεις στην επικράτεια του δήμου, με δεδομένο ότι υπάρχει σε εξέλιξη το μεγάλο έργο της ύδρευσης από τον Ερύμανθο, το οποίο αναμένεται να λύσει ευρύτερα το πρόβλημα. Επίσης, η ολοκληρωμένη αποχέτευση σε όλο τον δήμο είναι απαραίτητη κι ίσως εκεί πρέπει να πέσει το βάρος των ενισχύσεων που δίνει η Κυβέρνηση μέσα από το πρόγραμμα «Θησέας».

Παράλληλα, η διαρκής βελτίωση της τοπικής και αγροτικής οδοποιίας θα κάνει τις προσπάθειες οικονομικής ανάπτυξης πολύ πιο ρεαλιστικές. Ήδη μέσα στο 2006 ξεκίνησε η ασφαλτόστρωση του δρόμου Μυρώνια- Βρεστό, που ουσιαστικά συνδέει τη Ζαχάρω με την Ανδρίτσαινα, περνώντας από τη Μίνθη, τα Μυρώνια, το Βρεστό και τις Αμυγδαλιές. Επίσης, ο τότε δήμαρχος Χαράλαμπος Δέλγας πολύ σωστά πρότεινε να ενταχθεί στο σχεδιασμό των έργων που θα χρηματοδοτηθούν από το Τέταρτο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης ένας νέος οδικός άξονας που θα συνδέει το Ναό του Επικουρείου Απόλλωνος με τις Αμυγδαλιές, τους Αγίους Θεοδώρους και τη Ζαχάρω, δηλαδή το νέο κλειστό αυτοκινητόδρομο Πάτρας- Πύργου- Τσακώνας.

Ο Πολιτισμός στην υπηρεσία της τοπικής ανάπτυξης

Επιπροσθέτως, η τουριστική ανάπτυξη της περιοχής θα πρέπει οπωσδήποτε να αναδείξει τον πολιτισμικό χώρο της Αρχαίας Αλιφείρας. Ο μύθος που θέλει τη Θεά Αθηνά να γεννιέται στην περιοχή της Αλιφείρας, είναι ξεχασμένος από όλους. Οι αναφορές του Παυσανία και του Πολύβιου στο ναό της Τριτωνίδος Αθηνάς, αν και επιβεβαιώνουν τον μύθο, δεν αποτέλεσαν αντικείμενο εκμετάλλευσης για τουριστικούς λόγους. Κι όμως, αν αυτά τα συνδυάσουμε με την καταπληκτική θέα που βλέπει κανείς αν σταθεί δίπλα στο Ναό της Αθηνάς, τότε γίνεται ξεκάθαρο σε όλους ότι πραγματικά μπορεί ολόκληρη η περιοχή να επενδύσει στον εναλλακτικό τουρισμό με πολλαπλά οφέλη για τους κατοίκους της.

Μυθολογία είναι ο ένας πυλώνας του εναλλακτικού τουρισμού, κι ο άλλος είναι η ωραία θέα και τα γραφικά τοπία. Για παράδειγμα, είναι απίστευτο το πόσο πολύ αδικείται το ωραιότατο γεφυράκι της Τσεμπερούλας, όσο δεν αποτελεί τουριστικό αξιοθέατο!

Τέλος, θα πρότεινα στην τοπική κοινωνία της Αλιφείρας να σκεφτεί ότι πρέπει να αξιοποιήσει τη συλλογική ιστορική της μνήμη, πέρα από την αρχαιολογική- τουριστική διάσταση. Παράδειγμα: Τον Μάιο του 2006 μετά από δραματικό αγώνα και έρευνες πολλών ετών, εντοπίστηκαν με τη μέθοδο του DNA τα λείψανα του Αναστάση Γαλάνη, του πρώτου από τους οκτώ Ηλείους που πολέμησαν κι έπεσαν στην Κύπρο το τραγικό καλοκαίρι του 1974. Ο Γαλάνης επέστρεψε κι ενταφιάστηκε στην Καλλιθέα στις 20 Μαΐου 2006. Θα πρότεινα στο Δήμο Αλιφείρας να διοργανώνει τον Μάιο κάθε χρονιάς την «Ημερίδα Αναστάση Γαλάνη» με μια σειρά ομιλιών και συζητήσεων για ένα από τα λεγόμενα «εθνικά θέματα». Έτσι τιμούμε τη μνήμη του αγωνιστή, ωριμάζουμε την πολιτική μας συνείδηση καθώς συζητούμε και τα πέραν του στενού μας «οίκου» και δημιουργούμε μια ακόμα αφορμή έλευσης στην Αλιφείρα επισκεπτών που σίγουρα θα θαυμάσουν τις φυσικές ομορφιές και θα γίνουν καλοί αγωγοί για να μας μάθουν ολοένα και περισσότεροι.

No comments: